KGBT 9. Tur || Benzemez Kimse Sana - Seda Özay | Ön Okuma

Dokuzuncu blog turumuzdan herkese merhaba :)

Postiga yayınları sponsorluğunda Seda Özay'ın Benzemez Kimse Sana kitabına blog tur düzenliyoruz. Tur takvimimize göz atmak ve çekilişe katılmak için Facebook sayfamızı ziyaret etmeyi unutmayın ! 

Facebook sayfamıza buradan ulaşabilirsiniz. :)

Lütfuna Ermek İçin Söyle Perişan mı Olayım?

İlk sahne günü...

Belvü Gazinosu.

Sene 1933.

Büyütülmeden önceki kimlik yaşı 15.

Kazandığı para 10 Lira.

Heyecan ise pahasız...

   Ona özel dikilen elbisesi ile beliren siluet, zarafetinin içinde kendine bir yer bulurken, gözlerindeki muamma ışık dinleyicilerine tek tek yansıyordu. İlk kez sahneye çıkmanın verdiği haz, sesinde şevki de artırıyor, sanki o anlar için bambaşka ve masalsı bir tarih yazılıyordu.

   Mikrofonda bir kadın tınısı ve duvarlardan geçen sahnedeki ilk şarkısı:

"Hançer-i ebrusu saplandı dile,

Gamze-i fettanı verdi velvele,

Bilmiyor ahvalimi ölsem bile,

Söyle artık gönlümü alsın ele."

Farklıydı...

   O dönemde bütün hanımefendiler sırada oturarak fasıl yapıyorlardı. Kimse bu konudan rahatsız görünmüyordu; biri dışında...

   Gün gelecek "Akşam oldu hüzünlendim ben yine, hasret kaldım gözlerinin rengine..."yi ondan dinlerken bir başak dalacağımız o şahane sesli kadın dışında...

   Oturarak şarkı söylemeyi kabul etmeyen ve ayakta şarkı söylemeye herkesi ikna ederek kendi tahtını belirleyen sanatçı, Belvü Gazinosu'nda solistlik yerini alarak senelerce başında taşıyacağı tacının da erkenden sahini olur.

   Seneler Böyle Geçer...

   Ayakkabısının topuk sesi duyulur.

   Sessizlik iyice artar.

   Önce bir duble rakıyı fondip yapar, sonra boş bardağını başının üstünden çevirir ve arkasına bakmadan atar. Kırar bardağı...

   Cam parçaları saçılır etrafa.

   İşte sahnededir Müzeyyen Senar...

   Türk Sana Müziğinin ve Cumhuriyetin Divası; şarkı söylerken adeta gırtlağı ile dans eder. Hançeresi güçlü, yorumu benzersiz... Hayranlık uyandıran sesi ise eşsizdir.

   Bazen sükunet gizli anlamlar taşır...

   Altı yaşında aniden kekeme olan büyük usta rahatsızlık sonucu dört yaşına kadar neredeyse hiç konuşamaz. Ve o dönemde kendisini şarkı söyleyerek ifade eder.

   Sanki hayatın farklı bir kucaklamasıdır bu suskun kaldığı dönem. Öyle ki ona şarkılar bağışlayacak bir ömür için sanki ön hazırlıktır...

   Müzeyyen Hanım...

   İnsanın teninden geçen şarkıların kraliçesi, yazmakla bitirilmez, dinlemekle doyulmaz ona...

   Bir "Benzemez kimse sana, tavrına hayran olayım," der ki insanın içinde yer gök ünler...

   Şarap tadındaki bu şahane şarkı aynı zamanda içinde gerçek bir hilaye de taşır. Her kısa sözünde uzun anlamlar doludur.

   Tarih, 1900'lü yılların başı...

   Makedonya'dan eğitim almak için dersaadete gelen bir albayın kızı, burada tesadüfen bir genç ile tanışır. Birbirlerine delice aşık olan bu iki sevgili bir daha asla bulunamayacak kadar büyük ve özlemli bir sevda yaşarlar. Fakat bir süre sonra en olmadık zamanda babası ölen kız, parasız pulsuz kalarak evine dönmek mecburiyetinde kalır. Gitmeden önce evlenmek için  sözleşirler. Oğlan sekiz sene kızın yollarını gözler. Ne gelen vardır ne de giden...

   Yetmezmiş gibi o dönemde çıkan savaş ile beraber açlık ve yoksulluk çok yorar herkesi. Nihayetinde dağınık hisler ve yaşam şartları oğlanın dengesini sarsar ve bu sarsıntı ona çok pahalıya mal olur. Ailesinin ve çevresinin baskısı ile harap olan oğlan aniden kuzeni ile evlenir. Ve evlenmesinden tam üç gün sonra senelerce beklediği, tek aşkı çıkar gelir yanına...

   Kız evlenmemiştir ve hep onu beklemiştir. Oğlan inanamaz bu karşılaşmaya. Üstelik de kızın, Beyoğlu'ndaki eski apartman dairesinde döndüğünü duyunca daha da kötü olur. Kız ona gitmiştir, oğlan evde yoktur. Tam geri dönerken birbirlerini görürler... Çok büyük bir talihsizliktir bu.

   Sokağın ortasında sevdiğinin gözlerinde kaybolan genç adam, kıza yaşadıklarını anlatmaya başlar; ancak duydukları karşısında büyük acılar içinde kalan kız orayı terk eder ve Mısır'a, amcasının yanına giderken yolda intihar eder. İntihar etmeden önce yazdığı mektupta ise hala onu sevdiğini söyler.

   Bu mektup genç adamın eline iki sene sonra ulaşır -ki o artık önemli bir bürokrattır ve günlüğüne şu notu yazar:

   "Senin beni hala sevdiğini anlamam için rezil olup, perişan olup bir başka kadının koynuna mı girmem gerekiyordu, ey canım?"

   İşte "Lütfuna ermek için, söyle perişan  olayım?" sözü de buradan gelmektedir.

   Bu kalp acıtan, iç geçirten hikayenin şarkısı, "Benzemez Kimse Sana" seneler sonra Müzeyyen Hanım'ın sıcak ve dokunaklı sesine ulaşır.

   Ve üstatlarımıza saygıyı sonsuz bilen "Kırık Plak" da iftiharla sunar...

BENZEMEZ KİMSE SANA

Benzemez kimse sana

Tavrına hayran olayım

Bakışından süzülen

İşvene kurban olayım

Lûtfuna ermek için

Söyle perişan olayım

Bakışından süzülen

İşvene kurban olayım

Söz: Rüştü Şardağ

Beste: Fehmi Tokay

Seslendiren: Müzeyyen Senar

Not: "Kırık Plak" adlı müzik köşemden,

13.Bölüm/Ağustos 2010...

Seda Özay

Mayıs 2001 - Ortaköy

İlk Karşılaşma

yan yanaydık.

iç içeydik.

ara sıra göz gözeydik.

artık yüz yüzeydik.

bakıyordun; kısık yemyeşil gözlerinle içime akıyordun.

konuşuyordun; sana söyleyeceklerimi unutturuyordun.

gülüyordun; eski bir hatırayı anımsatıyordun.

anlatıyordun; kendini açıyordun, maziden bir-iki parça.

yaşanmışlıkla seni tanıtıyordun.

susuyordun; cümle kurmamı bekliyordun.

yürüyordun; yollardaki çukurları kapatıyordun.

sigara içiyordun; dumanından beni koruyordun.

anlamıyordun; ne getirmişti bizi bir araya.

utanıyordun; belki biraz da korkuyordun.

dokunuyordum!

bir tek gece, bir tek senin tenine dokunuyordum.

karşında soyunuyordum, bilip bilmeden bir şeyler yapıyordum; hiçbir şey düşünmüyordum.

giysilerimle beraber terk etmişti beni kalkanlarım.

dayanıyordun!

unutamam o halini.

beni ne kadar iyi anlıyordun.